سفر......

1) زندگی رو میشه به سفر تشبیه کرد.... سفری که اگه آخر و عاقبتش معلوم و مشخص باشه، طی کردن مسیر و گذاشتن ها و گذشتن ها برات آسون میشه .... و اگه نه، میشی یه آدم باری به هر جهت و افسرده که همیشه سایه عظیم تنهایی و سرخوردگی رو سرشه.......

2) همسفرهای خوبم....

امشب من به سفر میرم..... میرم مشهد..... اگه بخوام باهاتون صادق باشم باید بگم همه مسیرها رو رفتم تا این سفر کنسل شه.... چون خیلی حوصله مسافرت این تیپی رو نداشتم و ترجیح میدادم اگه سفری قراره برم، جایی باشه که آرامش بیشتری بشه بدست آورد.....

اما خوب نفهمیدم چطور شد که همچی یکدفعه جوری رقم خورد که الان دارم میرم مشهد..... انگار اونی که تو مشهده دلش خیلی هوای ما رو کرده و شخصا دعوتمون کرده.......منم دیدم بی ادبیه که روی میزبان رو بخوایم زمین بگذاریم و دعوتش رو رد کنیم.... و اینی شد که شد....

3) همیشه موقع سفر رفتن، دلم میگیره که باید چیزایی و کسایی که دوسشون دارم رو بگذارم و برم..... الانم دقیقا همینه و من جای خوشحالی قبل سفر، دلتنگی اومده سراغم....... دلتنگ همتونم...... اسم نمیبرم چون تعداد بچه ها زیاده و ممکنه کسی از قلم جا بیافته ولی همتون رو یادم میمونه.... این مدت  یک هفته ای که من نیستم، حتما به این خونه سر بزنید، مواظبش باشید،...... گلها رو آب بدید ..... غریبه ها رو راه ندید.......حتما از حال هم خبر داشته باشید و نبود صاحب خونه باعث نشه که شماها رابطتون کم رنگ شه....

اگه اگه اگه دلتون تنگ شد، شما هم مثل من این آهنگ رو بخونید..... 

هوای خونه برگشته

تمومه جاده بارونی

یه حسی تو دلم میگه

تو نزدیگی به این خونه

زیاده عرضی نیست

تا بعد.........