نامه به مامان و بابا...

سلام بابا .... سلام مامان

منو به جا آوردین؟

من حسین ام .... پسرتون.... یدونه پسرتون

خوبین؟ خوشین؟ الان کجایین؟ توو قطار؟

آره میدونم... دارین میرین مشهد....امام رضا طلبیده و چه خوش هم طلبیده

راستشو بخواین فک نمیکنم شما اینجا رو بخونید... شایدم اصلا ندونید وبلاگ چیه .... واسه همینه که این نامه رو اینجا مینویسم....

راستشو بخواین هنوز دو ساعت نشده که شما رفتین سفر ولی من هیچی نشده، دلم براتون کلی تنگ شده .... بخدا خودمو لوس نمیکنم ... میدونم خیلیا دور از خونواده هاشون مجبورن زندگی کنن .... میدونم شاید بخاطر این باشه که من هیچ وقت ازتون جدا نبودم و همیشه کنار هم بودیم... همه اینا رو میدونم....ولی بازم دلتنگتون شدم.

نمی دونم چیم شده....من که از صبح میرم سر کار و شب میام خونه

میامم که میشینم پای کامپیوتر و یا کتاب و تلویزیون... فقط شام رو با هم میخوریم 

ولی وقتی هستین ناخودآگاه احساس دلگرمی میکنم....اینو الانی که رفتین کاملا دارم حس میکنم.

دلم کلی برای لبخندهای مامان تنگ شده .... دلم واسه غذا پختنش تنگ شده

دلم برای بابا هم تنگ شده .... دلم برای دستای سرد بابا وقتی از بیرون میاد تنگ شده....

الان که داشتم آلبوم ها رو نگاه میکردم فهمیدم شما چقدر پیر شدین و ما نفهمیدیم....

چقدر خط و خطوط افتاده روو صورت ماهتون....

چطور شما میتونید اینقدر بی کلک و چشم داشت،... آدم رو دوست داشته باشید.

واقعا چه حسیه که پدر و مادرها از همه چیشون مایه میذارن واسه بچه هاشون...

بخدا نمیدونم ... واقعا عشق میخواد ... عشق...

میدونید.... به نظر من آدما توو عکس ها، مظلوم تر از دنیای واقعی بنظر میان.... الان عکس شما جلومه و بغضیه که گلوم رو گرفته .... من همیشه عاشق تنهایی بودم و هستم، ولی اینی که داره داغونم میکنه، درد فراغتون هست.

میدونم قطعا یه روزی من هم ممکنه مثه خیلیا دیگه شما رو نداشته باشم.... واسه همینه که الان داغ شدم......

خوب معذرت میخوام ... دیگه سرتون رو درد نمیارم.... ما رو هم دعا کنید.... ما هر چی داریم و نداریم از همین دعاهاتونه...

التماس دعا

                                                            دوستدار شما

                                                                               حسین