نه اینکه بخوای فک کنی حالا یه سیمرغ مثلا بلورین میتونه یکیو از فرش به عرش ببره و یا باعث این بشه که عده ای بابت  انتخاب و برنده شدن بازیگر مورد علاقشون، تا صبح توو خیابونا جشن و پایکوبی راه بندازن،...اما اینکه نصف جمعیت مهناز افشار رو صدا بزنن و نصفه دیگه جیغ بکشن و ترانه علیدوستی رو به عنوان برنده خطاب کنن، و رضا شهیدی فر بعد از کلی لا.س خشکه زدن، اسم هنگامه قاضیانی رو از توو پاکت بیرون بیاره و بعنوان برنده سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن  معرفی کنه و این انتخاب با استقبال سرد تماشاگران مواجه بشه و حتی خود قاضیانی هم توو حرفاش یه جورایی دلخوریش رو از مردم با گفتن این جمله که "می دونم انتظار برنده شدن منو نداشتین" نشون بده،...اینجاست که بنده واقعا به سهم خودم لازم میدونم از هیات محترم داوران تشکر کنم که جوری انتخاب کردن که همزمان همه اعم از برندگان و بازندگان و تماشاگران، پنچر بشن.....و البته این یک روشی هست که توو کشور ما خیلی خوب جواب میده و وقتی نمیشه همه رو راضی نگه داشت، تصمیمات جوری اتخاذ میشه که همزمان همه ناراحت و ناراضی باشن...بنده از همه این عزیزان زحمت کش صمیمانه تشکر میکنم.