واقعیت های مستقل از تصاویر

وقتی به یک منظره یا یک شی نگاه میکنید حتما به این نکته پی برده اید که نمی توان همزمان عمق و سطح تصویر را به وضوح دید...یعنی اگر قرار باشد به سطح توجه کنید، قطعا زمینه را تار می بینید و اگر تمرکزتان را بر تشخیص ِ زمینه ی تصویر متوجه کنید، لاجرَم وضوح ِسطح ِتصویر را از دست خواهید داد...هرچند چشم انسان قابلیت این را ندارد که عمق و سطح تصویر را همزمان بصورت واضح ببیند، اما مغزش احتمالا این تشخیص را میدهد که تاری و شفافی ِ سطح یا عمق تصویر، ناشی از خطای چشم است و به ذات اجسام و اجرام بر نمیگردد. به عبارت دیگر، اصالت یک تصویر و کِدری یا تاری آن مستقل از نوع نگاه است و تار دیدن، دلیل بر تار بودن نیست. 

حالا اگر با این تیپ طرز تفکر، به آدمهای جامعه و عقایدشان بنگریم، درمیابیم که ارزش و ضد ارزش و فضائل اخلاقی و رذیلت ها  کاملن وابسته به مدلِ نگاه کردن هست و از یک شخص به شخص دیگر تغییر می کند و لذا بهتر است قبل از اینکه عده ای را در جامعه بخاطر افکارشان به ملحد و کافر بودن و عده دیگری را به عقب افتاده بودن متهم کنیم، به ذات آدمها که مستقل  از نگاه ما هست، احترام بگذاریم و تصاویر مخدوش را بگذاریم به حساب نوع دیدنمان... تا شاید جهانمان دیدنی تر و آراء و مکاتب ِآن در کنارِ ِهم قرار گرفتنی تر شود.