توالت عمومی، فرصت یا تهدید

در شهر شلوغ و پر ترافیک و اعصاب خرد کنی مثله تهران، طرشت از معدود محلاتی است که به لطف خیابان های پهن و چند باغی که در آن قرار گرفته است، هم به نسبت خلوت و پاکیزه هست و هم برعکس ِ 90 % از محله های تهران، مشکل ِ چندانی برای پیدا کردن جای پارک ِ ماشین ندارید. اما همین خلوتی و همین وجود باغ و بولاغ های زیاد باعث شده تا بعضن صحنه های زشتی را هم در آن شاهد باشیم. من هر روز از پای سرویس تا خانه را از محله طرشت پیاده می روم. یک چیزی که همیشه و هر روز بلا استثنا در این سه سال دیده ام این است که ماشین های مختلف مدل پایین و مدل بالا و تاکسی و خطی و موتوری ها، میزنند بغل و پیاد می شوند و میروند در مجاورت یکی از همین باغ ها لابه لای درختان و بوته ها... و خب معلوم است آدمی که بعد از خروج از لابه لای بوته ها، صورتش گل می اندازد، برای چه کار به آنجا رفته.

فکرش را که میکنم میبینم این عمل چقدر زشت و ناپسند هست آن هم در کشوری مثله ایران و در کلان شهری همچون تهران.

البته باید به مردم بی نوا هم حق داد. چون همه می دانیم وقتی این قضیه ی "جیش" انسان را خفت کند، در آن لحظه آدم حاضر است برای دستیابی به یک فضای یک متر ِ مربعی جهت تخلیه فضولات، کلهم اموالش را یکجا خیرات کند.

حالا اینکه اگر خانوم ها با این مشکل مواجه شوند چه کاری باید بکنند هم حکایت مفصل و پیچیده ای دارد که در این مقال نمی گنجد.

 کلن در این شهر یا توالت نیست و یا اگر هم هست، طوریست که آدم وقتی با آن مواجه می شود، به کلی فراموش میکند برای چه به آنجا آمده است. توالت های عمومی در پارک ها و پمپ بنزین ها و حتی مساجد قالبن اینگونه اند. به قدری به در و دیوار و آن اندرونی اش کثافت چسبیده که آدم دچار شاشبندازاسیون ِ حاد می شود. و بدبختی اینکه بعضی مواقع همه ما مجبوریم همه این لجن ها و کثافت ها را تحمل کنیم چون چاره دیگری نداریم. نور کم، در و دیوار سیاه و چرک، یادگاری های مختلف، تصاویر مس.تهجن، فحش های خار و مادر، و ... همه و همه از جمله چیزهایی است که اگر در این توالت های عمومی رویت نمودید ابدن نباید تعجب کنید.

به راحتی می شود در گوشه گوشه ای شهر و یا در مسیرهای بین شهری، تولت های شیک و باکلاس و مدرنی را که یکیش و در همین عکس پایین نشان داده شده ایجاد کرد تا مردم به راحتی بتوانند از آن استفاده کنند. یقینن مردم حاضرند برای استفاده از این توالت ها پول هم بپردازند. مطمئنم همین قضیه ساده و به ظاهر مسخره و کم اهمیت هم یکی ازجلوه های توسعه یافتگی فرهنگی و بهداشتی محسوب می شود.

به عقیه من، ایجاد و توسعه یک همچین توالت های عمومی شیک و باکلاس، نه سی.است های اصل چهل و چهار می خواهد، نه برنامه پنج ساله، نه طرح، نه تبصره، نه لایحه، نه کمیسیون و نه حتی بودجه ی آنچنانی....

فقط یه دوزار فکر و خلاقیت و به فکر مردم بودن می خواهد.... تمام