سلام به دوستان...آمدیم بگووییم که هستیم همچنان و غرض و مرض  اینکه اینجا نیز کماکان  و کما فی السابق و فی المسبوق محل درز افکار و عرض فرمایشات حضرت خودمان باقی خواهد ماند. تازه از سفر آمده ام و لاجرم باید بنشینم و افکاری که برای بهتر و نو شدن اینجا دارم را در گرمخانه ی مغزم بپزم ببینم مزه اش اگر ملس شد، کم کم و تدریجن تزریق کنم و در غیر اینصورت بی خیالش شوم. این فقط اعلام موجودیت بوود و فردا حتمن به همه دوستان سر خواهم زد و البته هدر زمستانی اینجا را هم تغییر خواهم داد. 

فعلنه همینا تا ببینیم بعدن چی چی از آب در می آید.

قیمت های البسه و اقلام ضرور و تنقلات غیر ضرور شب عید به قدری بالاست که حتی آدم ِ مجرد و بی حال و چُرتی و کم مصرفی مثل من هم گرانی اش را با تمام ِ گوشت و پوست و استخوان درک می کند...چه رسد به کارگر پیتزا فروشی با چهار سر عائله و ماهی 450 هزار تومان درآمد. در یک همچین شرایط سخت اقتصادی آدم حیران می ماند که فی الواقع ما داریم زندگی می کنیم یا زندگی دارد ما را ...

شاید هم AخونD های ایران، می دهند ترتیب هر دوتا را....

+ تبریک عید اینجا

رضا رفیع راست میگفت. برف لبخند خداوند است و باید قدر لبخند خدا را بدانیم. امروز خدا به من لبخند زد و من به آغاز سی و یک سالگی ام. 

*****************

خیلی بنا نداشتم برای تولد پستی بذارم اما حسب الوظیفه گفتیم از دوستای گلمون که با تماس ها و پیامک ها و آف هاشون یادمون بودن و تبریک گفتن صمیمانه تشکر کنیم. از ایشون هم ویژه تشکر می کنم که با پستش یکی از به یاد موندنی ترین هدایا رو به من داد که همیشه تا زنده ام یادم بمونه داشتن ِ دوست خووب چقدر با ارزشه.