بعد از مدت ها به فیس بووk سر زدم و خب مطابق انتظار در این همه مدت غیبت، چیزی جز چندتا شر و لایک و عکس و غیره و ذالک از دست نداده ام.
اما فیس بووk با همه مزخرف بوودن و یکنواختی و روتین کننده بودن و خلاقیت کشی اش یک مزیت دارد و آن اینکه آدم گاهی به آنجا سر می زند و در پستوی ذهنی اش به دنبال آدمهایی میگردد که منحنی زندگی اش با آنها در یک جاهایی تلاقی داشته و حالا به تاریخ پیوسته اند. من امشب چندتا اسم از این سیاهه را سرچ کردم و دوستانی را یافتم. هیچ نشانی از خودم نگذاشتم. نخواستم بر هم زننده ی این سکوت حاکم فی مابین باشم.
عکس دوستان را دیدم. همه و همه حالت شادی به خود گرفته بوودند. آنجا آدم ها پلان های شاد خود را به اشتراک می گذارند. اما علی القاعده بایستی مسایلی هم داشته باشند. غم ها و غصه هایی که برای خودشان نگه میدارند و در سینه مدفون میکنند.
می شود ارتباط را با یک اس ام اس، با یک حالت چطور است، با یک تلفن در روز تعطیل، با یک دعوت به کافی شاپ با یک فضای مجازی محدود تر و قابل پیگیری تر، جوری برقرار کرد، که با این همه شر و لایک و عزیزم و قربونت برم و تو همه کس منی، باز هم آدم احساس تنهایی خفه کننده مزخرف بی شرف، گریبانش را نگیرد.
سلام به همه ی دوستان عزیزم
اینترنت وایمکس ایرانسل وصل شد. دیروز از نمایندگی شرکت مذکور آمدند و این را وصل کردند اما بنده در خانه تشریف نداشتم و لاجرم خیلی نتوانستم با ریزه کاری های قضیه آشنا شوم. دیشب سرعت خووب بوود و چند ساعتی در نت می گشتم. اما از ساعت 12 به بعد کلهم آپلود و دانلود تعطیل شد و آنتن هم طی یک حرکت رفت و برگشتی میآید و می رود. و من اصلن و ابدن حتی یک لحظه هم نمی توانم به هیچ سایت خراب شده ای وصل شوم. امروز هم همان داستان دارد تکرار می شود و بنده الان با دیال آپ آمده ام تا یک استعلام بگیرم ببینم شما می دانید مشکل از کجاست یا نه...
البته امروز صبح با محمد رضا که هم مودم وای فای دارد و هم یو اس بی تماس گرفتم و مفصل حرف زدم و سوال پرسیدم اما نتیجه ی کلی این حرف ها و راهنمایی ها این بوود که این جوور قطع و وصلی ها طبیعی است و پیش می آید. حالا شما اگر اطلاعاتی دارید بفرمایید استفاده کنیم. من آنتن دارم اما سرعت دانلود و آپلودم صفر است و لذا هیچ سایتی باز نمی شود. اینجور که محمدرضا میگفت اگر آنتن داشته باشید اما آپلود و دانلودتان صفر باشد، آن آنتن به اندازه ی پشم هم ارزش ندارد و معنی اش شبیه یک بی لاخ با انگشت وسط دست راست است. انگار که مثلن یک خانواده ای منتظر فرزند دختر باشند بعد که بچه بدنیا بیاید ببینند آنتن دار است و بوخورد توو حالشان. خلاصه بفرمایید اگر سابقه ای در این زمینه دارید استفاده می کنیم. و اینکه معمولن این قطع شدن ها چقدر طول می کشد.؟!
پ.ن: اول ِ یک پست ِ معمولی که آدم را جو می گیرد و افعال را کتابی می نویسد، تا آخر پست که بخواهد تمامش کند حتمن یک مقداری جر می خورد.
سلام به همه ی رفقای گل و بلبل ِ وبلاگی
اینجا خونه ی جدید شرایط تقریبن رو به استیبل شدن پیش میره. تنها مشکلم اینترنت هست. خط خونه ی قبلی رو نتونستم منتقل کنم. برای خط جدید تقاضا دادم و گمون می کردم که پنج شنبه (یعنی امروز) نت دار میشم. اما دیروز دختره از پارس آنلاین تماس گرفته که مخابرات گفته خط شما رانژه نیست و لذا امکان نصب سرویس پر سرعت وجود نداره. امروز رفتم مخابرات برای پیگیری قضیه. مسئولش گفت "روی این خط باید یه تقاضا بدین تا سرویسش رو فعال کنیم. بعد که سرویس قابلیت ADSL دار شدن رو پیدا کرد، اونوقته که حتمن باید بیای از خودمون (مخابرات) اینترنت بخری. دیگه اجازه نمیدیم به شرکت ها که اینترنت بفروشن. تازه الان ظرفیت اینترنت پر شده و شما باید پول بدین و پیش ثبت نام کنید تا نوبتتون برسه." راحت بگم من اگه بخوام این سیکل رو طی کنم شیرین سه ماه طول میکشه. نمی دونم چی باید بگم واقعن من چهار سال توو همین منطقه، اینترنت پر سرعت داشتم اما ظاهرن توو این مدت شرایط با شیب لگاریتمی، رو به بیضه ای شدن پیش رفته. مسئولین محترم و شریف مخابرات هم که از یه طرف شاشیدن توو اصل 44 و خصوصی سازی و از طرف دیگه خودشونم که میخوان اینترنت به ملت بدن انگار میخوان فلان جای خار مادرشونو بدن....
کلن امروز ریده شد توو اعصابم. با این شرایط، احتمال اینکه شما یه شب ساعت 9 تلویزیون رو روشن کنید و ببینید که بجای اخبار، فیلم Sوپر از نوع ِ گنگ Bنگ نشون میده، بیشتر از احتمال اینه که من مجدد توو یکی از بهترین مناطق مخابراتی تهران و در بهترین و پیشرفته ترین شهر ایران و یکی از مهمترین و بزرگترین اَبُر شهرهای دنیا مجددن بتونم به اینترنت ADSL دسترسی پیدا کنم...
حالا احتمالن باید بیافتم دنبال وای فای و این حرفا. نمی دونم کی مجدد میتونم با اینترنت درست و حسابی بیام خدمتتون. الانم با یه داستانی دارم اینا رو اینجا مینویسم. فعلن باید پست های آفلاینم رو تحمل کنید. با اینکه این پست هام رو خیلی هم دوست دارم اما یه جورایی بهم نمیچسبه چون خودم غایب هستم و نمی تونم به کامنت ها جواب بدم و با بچه ها مستقیم به تبادل نظر به پردازم. اما فعلن چاره ای نیست.
بی خیال ما بریم. فعلن...