شه را شوب
فقط باید ایستادن بر روی بلندی و به تماشا نشستن ِ شبانه ی شهر را تجربه کرده باشید تا لذت آن را درک کنید. سکوت ِسنگین و مرموز که از پشت ِ شبانه های یک شهر به گوش می رسد و انبوه چراغ های روشن همچون خوشه چین ِ ستاره در نامتناهی ظلمات، همه و همه، تصویری وهم آلود از مستولی شدن ِ هیولایی هولناک بر شهر را در ذهن تداعی می کند که سرپنجه هایش را از میان شکاف ِ بین ِ دلهای آدمیان، در کالبد هر خیابان و کوی و برزن فرو برده است...... اما من....عاقبت یک شب سوار بر قالیچه پرنده ام بر فراز شهر به پرواز در می آیم و با چوبک ِ جادوو که به سرش ستاره سنجاق شده، همه مردم را خبردار میکنم تا سوار بر قالیچه هایشان به جنگ هیولای هولناک بروند و راه و روزنی باز کنند به سمت فجر، پیش از طلوع فجر و پایان کابوس شبانه و آغاز روزهای پرماجرا...
دیواری فراسو...
من این سو
---- ---------------- --------------- -------------- -------
---- ---------------- --------------- -------------- -------
---- ---------------- --------------- -------------- -------
-------------- ---------------- --------------- --------------
-------------- ---------------- --------------- --------------
-------------- ---------------- --------------- --------------
---- ---------------- --------------- -------------- -------
---- ---------------- --------------- -------------- -------
---- ---------------- --------------- -------------- -------
-------------- ---------------- --------------- --------------
-------------- ---------------- --------------- --------------
-------------- ---------------- --------------- --------------
---- ---------------- --------------- -------------- -------
---- ---------------- --------------- -------------- -------
---- ---------------- --------------- -------------- -------
تو آن سو
طلا
قدر و ارزش و اعتبار طلا را حتی منی که از کللهم اجمعین جواهرات ِ عالم فقط یک ربع سکه بهار آزادی دارم هم کاملن درک می کنم. اینکه چرا از بین تمام فلزات و حتی غیرفلزات، طلا تا بدین حد در کانون توجهات بوده و ذی قیمت است، سوالی است که بنده تاکنون جواب محکم و قائمی برای آن نیافته ام. ای بسا عناصر و فلزاتی زیباتر و کمیاب تر وجود دارند اما هیچ وقت به اندازه ی طلا، بر روی تمام شئون مادی و گاهن معنوی زندگانیه انسان ها تاثیر گذار نبوده و نیستند و طلا و حواشی و جنجال هایش، همه این عناصر مفلوک را خانه نشین کرده و به حاشیه رانده است. شاید روزی روزگاری در زمان های قدیم عده ای آدم که به طلا دسترسی داشتند، با تبلیغات و فرهنگ سازی در جوامع خویش و با هدف به جیب زدن سرمایه های مردم، این باور را به عموم القاء کردند که طلا بسیار ارزشمند است و این امر بصورت یک قرارداد نانوشته، نسل به نسل و سینه به سینه منتقل شده و طلا را به جایگاه کنونی اش رسانده است.
در هر صورت، تاریخچه ی طلا و ذی قیمت بودن آن به هرجایی هم که منسوب باشد، از اعتبار آن کم نمی کند. طلا در روزگار ما شبیه یک حاجی بازاریه عمده فروش در بازار کویتی ها هست که همه بازار به او اعتماد دارند. شما می توانید به طلاهایتان تکیه کنید. می توانید آن را گرو بگذارید و در ازایش پول قرض بگیرید. می توانید وقتی پدرتان ورشکسته شد و کلی بدهی بالا آورد، روی فورشش حساب باز کنید. می توانید طلا را به شکل زیورآلات به نامزدتان هدیه کنید و برق شادی را در افق نگاهش رویت نمایید. شاید اتومبیل ِ گران قیمتتان روز به روز توی ِ سرش بخورد و از قیمت بیافتد، شاید لباس هایتان بعد از چند بار شستن، آب برود، شاید خانه تان بعد از چند سال سکونت زوارش در برود و کلنگی شود، شاید پدر و مادرتان اگر در خطشان نباشید عاق ِتان کنند، شاید نامزدتان دل در گرو عشق دیگری بنهد، شاید رفقایتان از یک جایی به بعد شما را فراموش کنند و بروند دنبال زندگیه خودشان، اما طلا نه کهنه می شود و نه کم بها و نه مشمول ِگذر زمان. همیشه ی همیشه پشتیبان شما خواهد ماند....