از بین وبلاگ دوستان که سمت راست لینک کردم، تقریبا که نه، تحقیقن همشون تعطیل شدن اونم نه الان بلکه مدت های مدید بعضن...

وجود چنین لینک های غیرفعالی در اینجا ممکنه احمقانه به نظر برسه و خب بی تعارف بارها به ذهن خودمم رسیده که همش رو کمپلت حذف کنم ولیکن از اونجایی که عمیقا اعتقاد دارم ادم با گذشته هاش زنده هست و زندگی بیشتر یک جریان هست تا سکون در لحظه، لذا نمی تونم بخشی از ادم هایی رو که چه حقیقی و چه مجازی باهاشون خاطره داشتم و قسمتی ولو کوچیک  از زندگی من بودن  خیلی ساده دیلیت کنم و خداحافظ.

ااگر تا دوسال پیش میگفتم در این برهوت و رکود بلاگستان، الان دیگه واقعا تبدیل به قبرستان شده و ادم زنده ای نیست، تنها خودمم و خودم که چراغ رو روشن نگه داشتم و حس خوبی رو دارم از اینجا بودن و گاهن نوشتن. حس ادمی که عالم بعد از مرگ رو تجربه کرده، حس ادمی که مرده، اما نمرده، حرف میزنه اما کسی نمیشنوه، میگه و داد میزنه، شاید یه بار یه دوستی یه اشنایی که گذرش اتفاقی به قبرستون میافته، یادی ازش کنه و فاتحه ای بخونه...