جلال آل احمد در کتاب یک چاه و دو چاله، یک همچین جمله ای دارد: "قلم، انسان را از تنهایی در می آورد و دوباره تنهایی را به انسان بازمیگرداند". من از چندماه پیش که این جمله را خواندم، تا همین امروز درگیر فهم آن بوده ام و اینکه واقعا چرا چیزهایی که قرار بوده وسیله ارتباط و اتصال باشند، شده اند اسباب تنهایی و انفصال؟! تازه، آن زمان که جلال این جمله را گفته، هنوز خبری از اینترنت و شبکه های اجتماعی و ... نبود.
پ نوشت:
این پست مربوط به 3 شهریور 93 هست که تو چرک نویس های وبلاگ بود و هیچ وقت منتشر نکردم.
بگذریم که از سال 93 تا الانم انگاری هزار سال گذشته به لحاظ رشد فضای مجازی...