درباره من
روزانهها
همهپیوندها
دستهها
- قصار نوشت 16
- بد مستی 19
- روزنوشت 170
- موسیقی 14
- سه اپیزودی 15
- بازی وبلاگی 27
- دیالوگ 10
- تفلسف 11
- طنز 14
- عکس هام و مکث هام 16
- لات بازی 2
- خاطراته خاک گرفته 13
- عاشقانه 5
- برداشت آزاد 51
- داستان 4
- پست در کامنت 7
- دیدگاه های استقرائی 13
- به قلم من...به روایت تصویر 5
- گپ و گفت 2
- بلک لیست 6
- بالاتر از خبر 8
- خیلی دَیووسهِ... 2
- سفرنامه حج 1
بایگانی
- فروردین 1402 1
- مهر 1401 1
- اسفند 1400 1
- آذر 1400 1
- خرداد 1400 1
- فروردین 1400 1
- دی 1399 1
- مهر 1399 1
- اردیبهشت 1399 1
- فروردین 1399 1
- اسفند 1398 1
- بهمن 1398 1
- اردیبهشت 1398 1
- دی 1397 1
- مهر 1397 1
- تیر 1397 1
- خرداد 1397 1
- اردیبهشت 1397 1
- اسفند 1396 1
- دی 1396 1
- آذر 1396 1
- مهر 1396 2
- شهریور 1396 3
- تیر 1396 2
- فروردین 1396 1
- بهمن 1395 4
- مرداد 1395 1
- خرداد 1395 2
- فروردین 1395 2
- بهمن 1394 2
- دی 1394 1
- آذر 1394 1
- آبان 1394 2
- مهر 1394 2
- مرداد 1394 2
- تیر 1394 2
- خرداد 1394 3
- فروردین 1394 2
- اسفند 1393 2
- دی 1393 2
- آذر 1393 3
- آبان 1393 3
- مهر 1393 2
- شهریور 1393 1
- مرداد 1393 2
- خرداد 1393 3
- اردیبهشت 1393 2
- فروردین 1393 1
- اسفند 1392 2
- بهمن 1392 3
- دی 1392 3
- آذر 1392 3
- آبان 1392 9
- مهر 1392 7
- شهریور 1392 7
- مرداد 1392 7
- تیر 1392 11
- خرداد 1392 10
- اردیبهشت 1392 13
- فروردین 1392 8
- اسفند 1391 14
- بهمن 1391 8
- دی 1391 15
- آذر 1391 14
- آبان 1391 14
- مهر 1391 19
- شهریور 1391 8
- مرداد 1391 15
- تیر 1391 20
- خرداد 1391 25
- اردیبهشت 1391 23
- فروردین 1391 9
- اسفند 1390 19
- بهمن 1390 22
- دی 1390 13
- آذر 1390 19
- آبان 1390 19
- مهر 1390 11
- شهریور 1390 13
جام جهانی (خاطراته خاک گرفته)
بعضی مقاطع و لحظات همیشه در ذهن آدمیزاد باقی می ماند. مثلن لحظه ی قبولی در دانشگاه، لحظه ی ازدواج، تولد فرزند و خیلی چیزهای دیگر. صعود ایران به جام جهانی 98 فرانسه برای من و جمع کثیری از ایرانی ها، یکی از این اتفاقات خاطره انگیز است. آن زمان من مدرسه می رفتم. یادم هست بازی رفت یک بر یک مساوی تمام شده بوود و قرار بوود در ملبورن مصاف برگشت دو تیم برگزار شود. من ساعت 2 از مدرسه آمدم و همان جور با لباس، از اول تا آخر بازی را دیدم. آن روز ناهار آبگوشت داشتیم که خب من دوست نداشتم. حتی مامان و خواهرم هم که اصلن و اصولن و اصالتن مخالف فوتبال بودند، حین ناهار خوردن بازی را تماشا می کردند. بازی را هم که حتمن خیلی ها یادشان هست. در حالی که در همان دقایق اولیه ایران می توانست چهار یا پنج گل دریافت کند، در نهایت به طرز معجزه آسایی و با گلهای دیر هنگام توانست مساوی کند و رویای حضورمان در جام جهانی پس از بیست سال و برای اولین بار بعد از انقلاب محقق شود. گل دوم را که خداداد زد، من کیفم را پرتاب کردم هوا و در اتاق داد می زدم و می چرخیدم و خوشحالی می کردم. مامان و خواهرم هم هر دو از خوشحالی گریه کردند. بعد از آن جشن عظیمی در سراسر کشور بصورت خودجوش برگزار شد. مردم به خیابان ها ریختند و زدند و رقصیدند و خندیدند. آن صحنه ها برای امثال من خیلی جالب و هیجان انگیز بوود چون تا قبل از آن هرگز چنین فضای شادی را در جامعه ندیده و تجربه نکرده بوودم. اتفاقن این بازی که 8 آذر 76 برگزار شد دقیقن در مقطع چند ماهه بعد از انتخابات پر شور دوم خرداد 76 بوود.
حالا بعد از گذشت 16 سال از آن زمان، حس حال مردم مجددن همانگونه شده. بعد از گذر از یک دوره ی 8 ساله ی سخت و طاقت فرسای پر از استرس و ترس و بداخلاقی، مردم ناگهان دو جشن بزرگ داشتند. یکی جشن پیروزی نظر مردم در انتخابات 24 خرداد و دومی جشن صعود به جام جهانی به بهترین و قاطعانه ترین شکل ممکن. مردم ما خیلی غمگین هستند. این غم و اندوه آنقدر در ملت ریشه دوانده که گاهی یادشان می رود که هنوز بهانه ی های کوچک و بزرگ برای شاد بوودن وجود دارد. و این روزها به مردم شادی را هدیه داد. هر چند از فردا و پس فردا باید باز هم با مشکلات دست و پنجه نرم کرد و هنوز تحریم ها و فشارها و بی تدبیری ها بیداد می کند، اما در ذهن من برای همیشه این یک هفته، یعنی حدفاصل 24 تا 30 خرداد ماه باقی خواهد ماند. یک هفته ای که مردم متوجه یکی از مهترین حقوقشان شدن.
حق شاد بودن و شاد بودن را بروز دادن...
