جرقه ی کوچولو (روزنوشت)

می گفت دکتر فلانی که از بزرگترین متخصصان سرطان در امریکاست، در یک همایشی گفته: "مهمترین عامل ابتلا به سرطان،  تنش های عصبیست". وقتی آدم استرس دارد، وقتی فکرش خراب است و از درون درگیر هزار مشکل و معضل روحی و جسمی و مادی و غیر مادیست، ناگهان ممکن است یکی از سلول های بدن تققی بزند و از فرم خارج شود. مثل چی؟... مثل اینکه الکتریسیته ی ساکن بدن در اثر برخورد دست با یک جسم فلزی بصورت یک جرقه ی کوچولو نمایان می شود. حالا این جرقه ی کوچولو در سلول های بدن (جرقه ی کوچولو اسمی من درآوردیست از جانب خودم) منجر به تشکیل رادیکال ازاد شده که انتقال آن از طریق خون موجب انجام واکنش شیمیایی و لاجرم تکثیر این فرم نادخ سلولی می شود.

می گفت به همین علت است که در امریکا متخصصان برای جلوگیری از بحث انتقال رادیکال های آزاد، تحقیقات خود را بر روی داروهای موضعی و موثر بر خون متمرکز کرده اند. اما از آنجا که پیشگیری همیشه بهتر از درمان است، آن طرفی ها انواع اقسام برنامه هایی که از نظر ما جفنگ و بی مزه است را بصورت عمومی برای ملتشان تجویز می کنند فقط به یک دلیل..."تخلیه روانی"... لذا مسابقات جهانی پرتاب کیبورد کامپیوتر و سه گانه ی حمل ِ همسر و جشن پرتاب گوجه فرنگی، بیش از آنکه دلیلی بر حماقت انها باشد، بیانگر این است که ما هنوز چقدر عقبیم... عقب اندر عقب.