(روزنوشت)

امشب هنگام بازگشت به خانه، وقتی از خیابان پیچیدم داخل کوچه مُطَووَلمان، زن و شوهری با یک بچه ی مثلن سه چهار ساله، از دور و در جهت مخالف می آمدند که توجهم بهشان جلب شد...چون یک خانووم چادری قد بلند در کنار یک شوهر علیل که به شدت می شلید، گونه ای گوناگون از ناهمگونی پدید آورده بودند. همان لحظه گفتم چه کارها و چه حرفهاو لوس بازی ها...با چه منطقی این دختر همچین مردی را به مردی قبول کرده؟! نزدیک تر که شدیم، به مدد باریکه ی نوری که از ویترین مغازه ی بقالی داخل کوچه افتاده بوود، یکی دخترک را دید زدم و دیدم که این قرص ماه شب چهارده، چشمهایش کاملن دچار انحراف است. انگار قرص ماه ِ قضیه، همان بچه بوود و بس.

اصن همه ی کارهای دنیا همینجوری یه جور ِ ناجوریست. از دور یه جوور است، از نزدیک یه جور، و از نزدیکتر یه جوره دیگر...