(عاشقانه)

اوقاتم در این ایام به سخت ترین شکل ممکن سپری شد. غم از دست دادن یگانه مرد زندگیم چیزی نیست که بشه به این سادگی فراموشش کرد و حالا انبوهی از سرخوردگی و یاس برام باقی مونده. تنها دلخوشیم در کنار حضور مادر و خواهر، وجود همسری هست که هنوز هم مثل روز اول دوستش دارم و بهش عشق می ورزم. این چند خط ناقابل به پاس یکسال با هم بودنمون:

بوسیدنت روز نخست، اندر میان پله ها

دستم به دور گردنت، لبهای من بر گونه ها

گفتی نکن هان ای پسر تا عقدمان جاری شود

گفتم که عشقت میدهد ایمان من بر بادها

گفتی چه عشقی باشد این، کیش تو را ذایل کند

گفتم همان عشقی که بر دار آورد حلاج ها

از تو به صد انکارها، از من به صد اصرارها

ناگه یکی بوسه شکفت، بر مرغزار گونه ها

حالا که یک سالی گذشت از رویش این رابطه

 می خواهمت میخوانمت، هم روزها هم سالها