یکی از بهترین لحظات برای من، نشستن پشت کامپیوتر و تایپ کردن یک نوشته و به اشتراک گذاشتن اوون در فضای وبلاگی هست. هجوم بی رحمانه ی رسانه های مجازی جدید و جذاب هم نتونسته از حس و حال علاقه من به وبلاگ نویسی کم کنه و همین که من در هیچ رسانه ای به جز همین وبلاگ، نمی نویسم و حضور ندارم، می تونه خودش گواه محکمی بر ادعام باشه. هنوز هم برای من، صدای تایپ کردن با کیبورد به مراتب جذاب تر از کار با گوشی های لمسی هست (که من ندارمشون البته).
....
بگذریم.
سال 93 گرفتاری های کاری و روحیم به قدری زیاد بوود که کمتر فرصت حضور در این فضا رو پیدا کردم اما امسال رو می خوام بیشتر از سال گذشته بنویسم.
و چه خووب که اولین پست وبلاگی در سال جدید مقارن شد با روز مادر.
لذا تبریک عرض میکنم به همه ی خانووم ها و مادر های عزیز.
سلام...یکی از علاقه های منم شما و نوشته های شماس.. ان شاا...خدا سلامتی بده بنویسی ما هم بخونیم...
دولبه قیچی....یاده اون موقع افتادم که میخواستی اسم واسه وبلاگ انتخاب کنی..گذشت..چقد خاطره ها خوبن.. ساکتن بدونه اینکه کله ت رو بخورن و وراجی کنن آرومت میکنن...گاهی خندونن...گاهی گریون..در هر دوصورت..آروم میشی
خیلی مرسی که مینویسی
ایشالله منم بیشتر میام و هی میام و هی میام و لذت همی برم