بعد از دو طبقه شدن اتوبان صدر، شهرداری به فکر اجرای پروژه های مشابه در سایر اتوبان های پر ترافیک نظیر همت و بعثت افتاد. اما بعد از مدتی معلوم شد که از تجربیات و دانش فنی بدست اومده در طراحی و ساخت طبقه ی دوم اتوبان صدر، چیزی بصورت مستند در دست نیست. یعنی از یک پروژه ی بین المللی چند صد میلیاردی، حتی چند صفحه اطلاعاتی که بشه از اوون به عنوان دانش فنی ساخت چنین اتوبان هایی نام برد، وجود نداره. بانک اطلاعاتی دقیقی از پیمانکارا، مهندسین، و مشاورین وجود نداره. اشخاص درگیر پروژه هم یا مهاجرت کردن یا بازنشسته و یا دقیقن معلوم نیست کجان و چه میکنن...
ای مهندسین، مخترعین، محققین و دانشجویان گرامی، یاد بگیرین که تجربیات علمی و کاریتون رو مستند و منتشر کنید که مستند سازی به لحاظ اهمیت، چیزی کمتر از اصل فعالیت علمی نداره...
وگرنه ممکنه تمام عمر یه نفر صرف اختراع چرخی بشه که قبلا شما اونو اختراع کردید و یا بالعکس...
سلام قیچی
خیلی خوشحال شدم دوباره به وبتون اومدم
مطالب خیلی خوبی کار کردید موضوعات وبتون رو متنوع ترکنین خیلی بهتره
پیش منم بیا منتظرتم
دقیقا...همچین بلایی سر منم اومده هر چی به نیوتن گفتم ننه ایی سیبو قبلن رو کله ی من افتاد فَمیدم کله م جاذبه داره .نکن همچین نساز همچین...اومد تعمیمش داد به زمین لامصب ثبتش کِرد به نام خودش...منم سندی برِی اثبات حرفُم نداشتم
جدی؟!!!!
چطور میدونی؟!
باشه ازین به بعد سعی میکنم اختراع هامو ثبت کنم برای آیندگان. قبلی هاش که سوخت!
سه روزه دیگه عروسیشه
ایشالا مبارکش باشه
اولن که خیلی هم عالی که هنوز هستی. اصولا زندگی متأهلی ماهیتی داره که آدمو از وبلاگ نویسی میندازه. زیاد دیدم نمونه شو (مثلا همین ممدو خودمون) برای همین اگه از الان دیر به دیر بیای حای تعجب نیست.
دومن هم اصولا دوطبقه کردن بزرگراهها چیز حالبی نیست و مستند سازی در پروژه ها کاریه که در ایران جانیفتاده چه برسه به تجربه های جدید.
پَ کوو ؟!!
خانه اینترنت نداریم.
یعنی تلفن نداریم. فعلا. شوما خوبین دوستان؟
هان؟
(آیکونه اولین کامنت از اداره)